Jeszcze dzień, wyjdę stąd...
Mówi się o niej czasem "najdłuższa ulica w Warszawie", bo przejście przez nią zajmuje niektórym wiele lat. Zawsze, gdy szedłem wzdłuż murów Rakowieckiej zastanawiałem się, czy mieszkańcy okolicznych domów widzą z okien spacerniak. A i owszem - z bloków spółdzielni mieszkaniowej o wdzięcznej nazwie Temida widać mianowicie głowy tych, którzy raz dziennie spędzają czas na tym oto spacerniaku:
W tle wieżowce Śródmieścia i piramida na dachu SGH. Rozwaliło mnie to, co na tym zdjęciu nie jest już terenem więzienia, lecz podwórkiem bloku:
Też klimatycznie, nie? Nie wiem, czy mieszkanie z takim widokiem jest zdrowe dla głowy. Wiem, ze radio tej nocy wpisało się w sytuację, i gdzieś koło północy usłyszeliśmy znany refren "Jeszcze dzień, wyjdę stąd...". Niezły lot.
Etykiety:
architektura,
Moja Warszawa
Posty
Wszedłem z na hasło "w tle wieżowce śródmieścia" ;) Niezły klimat, ale wolę nie odwiedzać...
OdpowiedzUsuńWszystkiego najlepszego Roody! Przede wszystkim, to żeby Ci się myminicity rozwijało.
OdpowiedzUsuńA, dziękuję :)
OdpowiedzUsuńWydawało mi się, że "najdłuższa", bo aż do Moskwy prowadzi. Ale od paru lat dowcip już tylko dla mamutów.
OdpowiedzUsuń